رنگ سیاه و سرخِ تو را دارند
اینروزها تمام خیابانها
غم کهنۀ در گلویم حسین است
دم و بازدم، های و هویم حسین است
در تیررس است، گرچه از ما دور است
این مشت فقط منتظر دستور است
کیست این حنجرۀ زخمیِ تنها مانده؟
آن که با چاه در این برهه هم آوا مانده
آمیخته چون روح در آب و گل ماست
همواره مقیم دل ناقابل ماست
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است