چیست این چیست که از دشت جنون میجوشد؟
گل به گل، از ردِ این قافله خون میجوشد
مشتاق و دلسپرده و ناآرام
زین کرد سوی حادثه مَرکب را
نتوان گفت که این قافله وا میماند
خسته و خُفته از این خیل جدا میماند
صبوری به پای تو سر میگذارد
غمت داغها بر جگر میگذارد
وقتی سکوت سبز تو تفسیر میشود
چون عطرِ عشق، نام تو تکثیر میشود