تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بیحساب پیدا شد
آنجا كه حرف توست دگر حرف من كجاست؟
در وصل جای صحبت از خویشتن كجاست؟
مدینه حسینت کجا میرود؟
اگر میرود، شب چرا میرود؟
برگرد ای توسل شبزندهدارها
پایان بده به گریۀ چشمانتظارها
صبوری به پای تو سر میگذارد
غمت داغها بر جگر میگذارد
وقتی سکوت سبز تو تفسیر میشود
چون عطرِ عشق، نام تو تکثیر میشود
نشسته سایهای از آفتاب بر رویش
به روی شانهٔ طوفان رهاست گیسویش