میخواستم بیای با گلای انار
برات کوچهها رو چراغون کنم
سرباز نه، این برادران سردارند
پس این شهدا هنوز لشکر دارند
«اَلا یا اَیها السّاقی اَدِر کأسا و ناوِلها»
که درد عشق را هرگز نمیفهمند عاقلها
آهسته میآید صدا: انگشترم آنجاست!
این هم کمی از چفیهام... بال و پرم آنجاست
دلم میخواست عطر یاس باشم
کنار قاسم و عباس باشم
دور تا دور حوض خانهٔ ما
پوکههای گلوله گل دادهست
از دید ما هر چند مشتی استخوان هستید
خونید و در رگهای این دنیا روان هستید