ای بهشت آرزوهای علی
ای دو چشمت دین و دنیای علی
باز به من راه سخن باز شد
طایر اندیشه به پرواز شد
گر علی دل، قرار او زهراست
ور علی گل، بهار او زهراست
علی كه آینۀ روشن خدای تو بود
همیشه آینه‌اش روی حق‌نمای تو بود
بلبل چو یاد می‌کند از آشیانه‌اش
خون می‌چکد ز زمزمۀ عاشقانه‌اش
توان واژه کجا و مدیح گفتن او؟
قلم، قناری گنگی‌ست در سرودن او
سلام فاطمه، ای جلوۀ شکیبایی
که نور حُسن تو جان می‌دهد به زیبایی
یک گل، نصیبم از دو لب غنچه‌فام کن
یا پاسخ سلام بگو، یا سلام کن!
بیمار، غیرِ شربتِ اشک روان نداشت
در دل هزار درد و توانِ بیان نداشت
شیطان به بیت حیّ تعالی چه می‌کند؟
آتش به گرد خانۀ مولا چه می‌کند؟
بوی خوش می‌آید اینجا؛ عود و عنبر سوخته؟
یا که بیت‌الله را کاشانه و در سوخته؟
ساز غم گر ترانهای می‌داشت
آتش دل، زبانهای می‌داشت
سال‌ها پیش در این شهر، درختی بودم
یادگار کهن از دورۀ سختی بودم
