خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بی‌کران دارد
پیش چشمم تو را سر بریدند
دست‌هایم ولی بی‌رمق بود
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
