پیش چشمم تو را سر بریدند
دستهایم ولی بیرمق بود
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بیکفنت را
مست از غم توام غم تو فرق میکند
محو توام که عالم تو فرق میکند
