زندگی جاریست
در سرود رودها شوق طلب زندهست
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود
ای ز دیدار رخت جان پیمبر روشن
دیدۀ حقنگر ساقی کوثر روشن
خجسته باد قدوم تو، ای که بدر تمامی
فروغ دیدهٔ ما، مهر جاودانهٔ شامی
شبی که مطلع مهر از، طلوع زینب بود
فروغ روز نشسته، به دامن شب بود
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است