کمر بر استقامت بسته زینب
که یکدم هم ز پا ننشسته زینب
رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
در سرم پیچیده باری، های و هوی کربلا
میروم وادی به وادی رو به سوی کربلا
بیاور با خودت نور خدا را
تجلیهای مصباح الهدی را
ای ز دیدار رخت جان پیمبر روشن
دیدۀ حقنگر ساقی کوثر روشن
خجسته باد قدوم تو، ای که بدر تمامی
فروغ دیدهٔ ما، مهر جاودانهٔ شامی
شبی که مطلع مهر از، طلوع زینب بود
فروغ روز نشسته، به دامن شب بود