او خستهترین پرندهها را
در گرمی ظهر سایه میداد
روز، روز نیزه و شمشیر بود
ظهر داغ خون و تیغ و تیر بود
سر و پای برهنه میبرند آن پیر عاشق را
که بر دوشش نهاده پرچم سوگ شقایق را
اول دفتر به نام خالق اکبر
آنکه سِزَد نام او در اولِ دفتر
در مطلع شعر تو نچرخانده زبان را
لطف تو گرفت از من بیچاره امان را
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد