ای غم، تو که هستی؟ از کجا می‌آیی؟
هر دم به هوای دل ما می‌آیی
زندگی جاری‌ست
در سرود رودها شوق طلب زنده‌ست
باید از فقدان گل خون‌جوش بود
در فراق یاس مشكی‌پوش بود
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
از نو شکفت نرگس چشم‌انتظاری‌ام
گل کرد خارخار شب بی‌قراری‌ام
