چون کوفه که چهره‌ای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
تا صبح علی بود و مناجات شَبش
در اوج دعا روح حقیقت‌طلبش
در قبله‌گه راز فرود آمد ماه
یا زادگه علی بود بیت‌الله
یک کوه رشید داده‌ام ای مردم!
یک باغ امید داده‌ام ای مردم!
خوش باد دوباره یادی از جنگ شده‌ست
دریاچۀ خاطرات خون‌رنگ شده‌ست
دل در صدف مهر علی، دل باشد
جان‌ها به ولایش متمایل باشد
عمری‌ست که دم‌به‌دم علی می‌گویم
در حال نشاط و غم علی می‌گویم
نور فلک از جبین تابندۀ اوست
سرداریِ کائنات زیبندۀ اوست
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
