ای لحظه‌به‌لحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه
ای کاش مرا گلایه از بخت نبود
یک لحظه خیالم از خودم تخت نبود
هنگام سپیده بود وقتی می‌رفت
از عشق چه دیده بود وقتی می‌رفت؟
چشم همه چشمه‌های جوشان به خداست
باران، اثر نگاه دهقان به خداست
عالمى سوخته از آتش آهِ من و توست
این در سوخته تا حشر گواهِ من و توست
با هر نفسم به یاد او افتادم
دنیا همه رفت و او نرفت از یادم
