مهمون از راه اومده شهر شده آماده
بازم امشب تو حرم غلغله و فریاده
از سمت مدینه خبر آورد نسیمی
تا مژده دهد آمده مولود عظیمی
تا از دل ابر تیره بیرون نشوید
چون ماه چراغ راه گردون نشوید
بازآ که غم زمانه از دل برود
خواب از سر روزگار غافل برود
رساندهام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را
هرچند ز غربتت گزند آمده بود
زخمت به روانِ دردمند آمده بود
چه سفرهای، چه كرمخانهای، چه مهمانی
چه میزبانی و چه روزیِ فراوانی
در ساحل جود خدا باران گرفته
باران نور و رحمت و احسان گرفته
سیلاب میشویم و به دریا نمیرسیم
پرواز میکنیم و به بالا نمیرسیم