بهارا! حال زارم را بگویم؟
دل بی برگ و بارم را بگویم؟
آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
رساندهام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را
چه سفرهای، چه كرمخانهای، چه مهمانی
چه میزبانی و چه روزیِ فراوانی
در ساحل جود خدا باران گرفته
باران نور و رحمت و احسان گرفته
سیلاب میشویم و به دریا نمیرسیم
پرواز میکنیم و به بالا نمیرسیم