امروز که انتهای دنیای من است
آغاز تمام آرزوهای من است
با بال و پری پر از کبوتر برگشت
هم بالِ پرندههای دیگر برگشت
وانهادهست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبردهست تنش را این بار
یک دختر و آرزوی لبخند که نیست
یک مرد پر از کوه دماوند که نیست
چه سفرهای، چه كرمخانهای، چه مهمانی
چه میزبانی و چه روزیِ فراوانی