ای حرمت قبلۀ مراد قبایل!
وی که بوَد قبله هم به سوی تو مایل
رساندهام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را
ای آسمان به راز و نیازت نیازمند
آه ای زمین به سوز و گدازت نیازمند
گل بر من و جوانى من گریه مىکند
بلبل به همزبانى من گریه مىکند
چه سفرهای، چه كرمخانهای، چه مهمانی
چه میزبانی و چه روزیِ فراوانی
در جام دیده اشک عزا موج میزند
در صحن سینه شور و نوا موج میزند
با آن که آبدیدۀ دریای طاقتیم
آتش گرفتهایم که غرق خجالتیم
در ساحل جود خدا باران گرفته
باران نور و رحمت و احسان گرفته
سیلاب میشویم و به دریا نمیرسیم
پرواز میکنیم و به بالا نمیرسیم