بیدل و خسته در این شهرم و دلداری نیست
غم دل با که توان گفت که غمخواری نیست
دستی كه طرح چشم تو را مست میكشید
صد آسمان ستاره از آن دست میكشید
ای آسمان به راز و نیازت نیازمند
آه ای زمین به سوز و گدازت نیازمند
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود
در جام دیده اشک عزا موج میزند
در صحن سینه شور و نوا موج میزند
با آن که آبدیدۀ دریای طاقتیم
آتش گرفتهایم که غرق خجالتیم