عید آمده، هر کس پی کار خویش است
مینازد اگر غنی و گر درویش است
غزل عشق و آتش و خون بود که تو را شعر نینوا میکرد
و قلم در غروب دلتنگی، شرح خونین ماجرا میکرد
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم