انبوه تاول بر تنت سر باز کرده
این هم نشان دیگری از سرفرازی‌ست
دوباره لرزش دست تو بیشتر شده است
تمام روز تو در این اتاق سر شده است
در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بی‌کران دارد
افتاده بود در دل صحرا برادرش
مانند کوه، یکه و تنها، برادرش
قرآن که کلام وحده الا هوست
آرامش جان، شفای دل‌ها، در اوست
