می‌گوید از شکستن سرو تناورش
این شیرزن که مثل پدر، مثل مادرش...
خبر رسید که در بند، جاودان شده‌ای
ز هر کرانه گذشتی و بی‌کران شده‌ای
انبوه تاول بر تنت سر باز کرده
این هم نشان دیگری از سرفرازی‌ست
دوباره لرزش دست تو بیشتر شده است
تمام روز تو در این اتاق سر شده است
خاموش ولی غرق ترنّم بودی
در خلسۀ عاشقانه‌ات گُم بودی
مسافری که همیشه سر سفر دارد
برای همسفران حکم یک پدر دارد
زنی شبیه خودش عاشق، زنی شبیه خودش مادر
سپرده بر صف آیینه دوباره آینه‌ای دیگر
افتاده بود در دل صحرا برادرش
مانند کوه، یکه و تنها، برادرش
گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی
از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی
