تویی که نام تو در صدر سربلندان است
هنوز بر سر نی چهرۀ تو خندان است
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
همان‌قدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است
این آفتاب مشرقی بی‌کسوف را
ای ماه! سجده آر و بسوزان خسوف را
