غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
آن شب زمین شکست و سراسر نیاز شد
در زیر پای مرد خدا جانماز شد
رسیدی و پر و بال فرشته‌ها وا شد
شب از کرانۀ هستی گذشت و فردا شد
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
