تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
بیا باران شو و جاری شو و بردار سدها را
به پیکارِ «نخواهد شد» بیاور «می‌شود»ها را
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
شب، شبِ اشک و تماشاست اگر بگذارند
لحظه‌ها با تو چه زیباست اگر بگذارند
باران ندارد ابرهای آسمانش
باران نه اما چشم‌های مهربانش...
