يارب از فرط گنه، نامه‌سياهم چه كنم
گر نبخشى ز ره لطف گناهم، چه كنم
خيز، اى بندۀ محروم و گنهکار بيا
يک شب اى خفتۀ غفلت‌زده، بيدار بيا
خم شدم زیرِخط عشق سرم را بوسید
دمِ پرواز پدر بال و پرم را بوسید
کوه عصیان به سر دوش کشیدم افسوس
لذت ترک گنه را نچشیدم افسوس
روزها فكر من این است و همه شب سخنم
كه چرا غافل از احوال دل خویشتنم
