آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
هر کس به سایۀ تو دو رکعت نماز کرد
با یک قنوت هر چه گره داشت، باز کرد
از کوی تو ای قبلۀ عالم! نرویم
با دست تهی و دل پُر غم نرویم
ای انتظارِ جاری ده قرن تا هنوز
بیتو غروب میشود این روزها هنوز
