سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
مردم که شهامت تو را می‌دیدند
خورشید رشادت تو را می‌دیدند
آن شب زمین شکست و سراسر نیاز شد
در زیر پای مرد خدا جانماز شد
رسیدی و پر و بال فرشته‌ها وا شد
شب از کرانۀ هستی گذشت و فردا شد
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
