خوشا که خط عبور تو را ادامه دهیم
شعاع چشم تو را تا خدا ادامه دهیم
جاریست در زلالی این دشت آسمان
با این حساب سهم زمین «هشت آسمان»
کس راز حیات او نداند گفتن
بایست زبان به کام خود بنهفتن
جاری استغاثهها ای اشک!
وقت بر گونهها رها شدن است
پرپر شدید، باغ در این غم عزا گرفت
پرپر شدید و باز دل غنچهها گرفت
ای آفتابی که زمین شد مدفن تو
هفت آسمان راه است تا فهمیدن تو