ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خونآلوده
شنیدن خبر مرگ باغ دشوار است
ز باغ لاله خبرهای داغ بسیار است
پرواز بیکرانه کشتیها
در ارتفاع ابر تماشاییست
جاریست در زلالی این دشت آسمان
با این حساب سهم زمین «هشت آسمان»
سراپا اگر زرد و پژمردهایم
ولی دل به پاییز نسپردهایم
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
جاری استغاثهها ای اشک!
وقت بر گونهها رها شدن است
پرپر شدید، باغ در این غم عزا گرفت
پرپر شدید و باز دل غنچهها گرفت
ای آفتابی که زمین شد مدفن تو
هفت آسمان راه است تا فهمیدن تو