ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
مردم که شهامت تو را می‌دیدند
خورشید رشادت تو را می‌دیدند
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟
