هله! ای باد که از سامره راهی شده‌ای
از همان شهر پر از خاطره راهی شده‌ای
ای کاش غیر غصۀ تو غم نداشتیم
ماهی به غیر ماه محرم نداشتیم
تا آمدی کمی بنشینی کنارمان
تقدیر اشاره کرد به کم بودن زمان
صلاة ظهر شد، ای عاشقان! اذان بدهید
به شوق سجده، به شمشیر خود امان بدهید
باید به همان سال دهم برگردیم
با بیعت در غدیر خم برگردیم
وقتی نمازها همه حول نگاه توست
شاید که کعبه هم نگران سپاه توست
هم تو هستی مقابل چشمم
هم غمت کرده دل به دل منزل
قندیل و شمعدان و چراغان
آیینه و بلور و کبوتر
تو را این‌گونه می‌نامند مولای تلاطم‌ها
و نامت غرش آبی آوای تلاطم‌ها
اذان بگو که شهیدان همه به صف شده‌اند
که تیرها همه آمادهٔ هدف شده‌اند
کوه آهسته گام برمی‌داشت
پیکر آفتاب بر دوشش
وقتی پدرت حضرت حیدر شده باشد
باید که تو را فاطمه مادر شده باشد
بگو که یک‌شبه مردی شدی برای خودت
و ایستاده‌ای امروز روی پای خودت
جاده مانده‌ست و من و اين سر باقى مانده
رمقی نيست در اين پيکر باقى مانده
جایی که کوه خضر به زحمت بایستد
شاعر چگونه پیش تو راحت بایستد
