ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانهروز در ذکر و ثنا
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
بردهست تا دیار گرفتارها مرا
تا آسمانت را کمی در بر بگیرد
یک شهر باید عشق را از سر بگیرد
در شهر مرا غیر شما کار و کسی نیست
فریاد اگر هم بکشم دادرسی نیست
اینگونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
نه جسارت نمیکنم اما
گاه من را خطاب کن بانو
دور و بر خود میكشی مأنوسها را
اِذن پریدن میدهی طاووسها را