امشب شکوه عشق جهانگیر میشود
روح لطیف عاطفه تصویر میشود
با کلامُ اللهِ ناطق همکلام!
ای سکینه! بر کراماتت سلام!
ای قوم به حج آمده در خویش نپایید
از خود بهدرآیید که مهمان خدایید
دل را به نور عشق صفا میدهد نماز
جان را به ياد دوست جلا میدهد نماز
ای مرهم زخم دل و غمخوار پدر!
هم غمخور مادری و هم یار پدر
بهار آمد بهار من نیامد
گل آمد گلعذار من نیامد
عالمى سوخته از آتش آهِ من و توست
این در سوخته تا حشر گواهِ من و توست
ماهی که یادگار ز پنج آفتاب بود
بر چهرهاش ز عصمت و عفت نقاب بود
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود
ماه مولا شد حدیث طیر را با ما بخوان
در ولایش آشنا و غیر را با ما بخوان
سلام فاطمه، ای جلوۀ شکیبایی
که نور حُسن تو جان میدهد به زیبایی