به همین زودی از این دشت سپیدار بروید
یا لثارات حسین از لب نیزار بروید
کمر بر استقامت بسته زینب
که یکدم هم ز پا ننشسته زینب
سلمان! تو نیستی و ابوذر نمانده است
عمار نیست، مالک اشتر نمانده است
با خودش میبرد این قافله را سر به کجاها
و به دنبال خودش این همه لشکر به کجاها
این جوان کیست که در قبضۀ او طوفان است؟
آسمان زیر سُم مرکب او حیران است
چهقدر بیتو شكستم، چهقدر واهمه كردم!
چهقدر نام تو را مثل آب، زمزمه كردم!
هر سال، ماجرای تو و سوگواریات
عهدیست با خدای تو و خون جاریات
بر نیزۀ شقاوت این فتنهزادها
گیسوی توست، سلسلهجنبان بادها
پروانه شد تا شعلهور سازد پرش را
پیچید در شوق شهادت باورش را
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
هر سو شعاع گنبد ماه تمام توست
در کوه و در درخت، شکوه قیام توست
بیاور با خودت نور خدا را
تجلیهای مصباح الهدی را
این جوان کیست كه گل صورت از او دزدیدهست؟
سیزده بار زمین دور قدش گردیدهست
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود