گفت رنجور دلش از اثر فاصلههاست
آن که دلتنگ رسیدن به همه یکدلههاست
دستی كه طرح چشم تو را مست میكشید
صد آسمان ستاره از آن دست میكشید
درختان را دوست میدارم
که به احترام تو قیام کردهاند
چو موج از سفر ماهتاب میآید
از آب و آینه و آفتاب میآید
راضی به جدايی از برادر نشده
با چند اماننامه کبوتر نشده
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود