ای عشق! کاری کن که درماندند درمانها
برگرد و برگردان حقیقت را به ایمانها
زندگی جاریست
در سرود رودها شوق طلب زندهست
عالمى سوخته از آتش آهِ من و توست
این در سوخته تا حشر گواهِ من و توست
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود