میگوید از شکستن سرو تناورش
این شیرزن که مثل پدر، مثل مادرش...
دستی كه طرح چشم تو را مست میكشید
صد آسمان ستاره از آن دست میكشید
شبنشینانِ فلک چشم ترش را دیدند
همهشب راز و نیاز سحرش را دیدند
زنی شبیه خودش عاشق، زنی شبیه خودش مادر
سپرده بر صف آیینه دوباره آینهای دیگر
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود
گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی
از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی