عید آمده، هر کس پی کار خویش است
مینازد اگر غنی و گر درویش است
تا گلو گریه کند، بُغض فراهم شده است
چشمها بس که مُطَهَّر شده، زمزم شده است
غزل عشق و آتش و خون بود که تو را شعر نینوا میکرد
و قلم در غروب دلتنگی، شرح خونین ماجرا میکرد
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود