ای عشق! کاری کن که درماندند درمانها
برگرد و برگردان حقیقت را به ایمانها
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
زندگی جاریست
در سرود رودها شوق طلب زندهست
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود