سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
کجاست زندهدلی، کاملی، مسیحدمی
که فیض صحبتش از دل بَرَد غبارِ غمی
پیشانیات
از میان دیوار میدرخشد
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
به گونۀ ماه
نامت زبانزد آسمانها بود
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود