عید آمده، هر کس پی کار خویش است
مینازد اگر غنی و گر درویش است
هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَماند
در مکتب عشق یکبهیک همقسماند
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود