رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
یک بار رسید و بار دیگر نرسید
پرواز چنین به بام باور نرسید
اگرچه باغِ پر از لالۀ تو پرپر شد
زمین برای همیشه، شهیدپرور شد
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
همچون نسیم صبح و سحرگاه می‌رود
هرکس میان صحن حرم راه می‌رود
