او خستهترین پرندهها را
در گرمی ظهر سایه میداد
وانهادهست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبردهست تنش را این بار
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
آبی برای رفع عطش، در گلو نریخت
جان داد تشنهکام و به خاک آبرو نریخت
