رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
می‌گریم از غمی که فزون‌تر ز عالَم است
گر نعره برکشم ز گلوی فلک، کم است
این جاده که بی‌عبور باقی مانده
راهی‌ست که سمت نور باقی مانده
یک دفتر خون، شهادتین آوردند
از خندق و خیبر و حنین آوردند
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
