رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریبوار بمیرم، اگر چنین باشم
قندیل و شمعدان و چراغان
آیینه و بلور و کبوتر
کوه آهسته گام برمیداشت
پیکر آفتاب بر دوشش
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
جاده ماندهست و من و اين سر باقى مانده
رمقی نيست در اين پيکر باقى مانده
صدای کیست چنین دلپذیر میآید؟
کدام چشمه به این گرمسیر میآید؟
