رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
ای دلنگران که چشمهایت بر در...
شرمنده که امروز به یادت کمتر...
قندیل و شمعدان و چراغان
آیینه و بلور و کبوتر
با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
کوه آهسته گام برمیداشت
پیکر آفتاب بر دوشش
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
جاده ماندهست و من و اين سر باقى مانده
رمقی نيست در اين پيکر باقى مانده
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم
