رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
ما شیعۀ توایم دل شادمان بده
ویران شدیم، خانۀ آبادمان بده
قندیل و شمعدان و چراغان
آیینه و بلور و کبوتر
مرا به ابر، به باران، به آفتاب ببخش
مرا به ماهی لرزان کنار آب ببخش
کوه آهسته گام برمیداشت
پیکر آفتاب بر دوشش
باز باران است، باران حسینبنعلی
عاشقان، جان شما، جان حسینبنعلی
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
جاده ماندهست و من و اين سر باقى مانده
رمقی نيست در اين پيکر باقى مانده
