رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را
که شیرینتر کند در لحظههای تشنه کامت را
میگریم از غمی که فزونتر ز عالَم است
گر نعره برکشم ز گلوی فلک، کم است
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
