ای که عمری‌ست راه پیمایی
به سوی دیده هم ز دل راهی‌ست
پرپر شدید، باغ در این غم عزا گرفت
پرپر شدید و باز دل غنچه‌ها گرفت
«با هر قدم سمت حرم لبیک یا زینب
در عشق سر می‌آورم لبیک یا زینب...»
حرم یعنی نگاه آبی دریا و طوفانش
حرم یعنی تلاطم‌های امواج خروشانش
همّت ای جان که دل از بند هوا بگشاییم
بال و پر سوی سعادت چو هما بگشاییم
پیری رسید و مستی طبع جوان گذشت
ضعف تن از تحمّل رطل گران گذشت
دلِ آگاه ز تن فکر رهايی دارد
از رفيقی که گران است جدايی دارد
روزها فكر من این است و همه شب سخنم
كه چرا غافل از احوال دل خویشتنم
تا چند عمر در هوس و آرزو رود
ای کاش این نفس که بر آمد فرو رود
کیست امشب حلقه بر در می‌زند
میهمانی، آشنایی، محرمی؟
در کوله‌بار غربتم یک دل
از روزهای واپسین مانده‌ست
اگر وطن به مقام رضا توانی کرد
غبار حادثه را توتیا توانی کرد
