باز جنگی نابرابر در برابر داشتند
دست امّا از سر چادر مگر برداشتند؟
حاج قاسم سلام! آمدهام،
با خودت راهی نجف بشوم
ببین بغداد را و جوشش زیباترین حس را
خروش جاننثاران «ابومهدی مهندس» را
از کشتهاش هم بترسید، این مرد پایان ندارد
مُلکی که او دارد امروز، حتی سلیمان ندارد
سفر کردند سرداران عاشق
به روی شانۀ یاران عاشق
هجده بهار رفت زمین شرمسار توست
آری زمین که هستی او وامدار توست
جاری استغاثهها ای اشک!
وقت بر گونهها رها شدن است
گر زن به حجاب خویش مستور شود
از دیدۀ آلوده و بد دور شود